Robbert Jan van der Ent Braat van het RdGG

Dat het gebouw er stond in zes jaar tijd vanaf het eerste initiatief - meestal duurt dat bij ziekenhuizen toch zeker tien jaar - ook daar is Robbert Jan van der Ent Braat trots op.

Maar het belangrijkste is dat hij blije mensen ziet als hij door het Reinier de Graaf Gasthuis loopt: mensen die er prettig kunnen werken en patiënten die er comfortabel alle zorg kunnen vinden en krijgen. “Het is warm, gastvrij, flexibel, duurzaam, doelmatig en oogt als een hotel. Zo is het samen met EGM ontworpen en ingericht”, vertelt de manager van het Facilitair Bedrijf op locatie in Delft. Het gaat om het vinden van de juiste balans tussen een verantwoord ontwerp en inpassen van alle aspecten van gastvrijheid. “Dat vraagt om een heel goede samenwerking met de architect en wederzijds respect en vertrouwen. Daar zijn wij samen met EGM heel goed in geslaagd!”

Een start middenin de crisis

“Het ziekenhuisbestuur zat in 2009 in zak en as. Het plan om de twee verouderde gebouwen, het voormalige Bethel en Sint-Hippolytus ziekenhuis, te vervangen door nieuwbouw bleek te duur. Bovendien werden de geldstromen van overheidswege gestopt, zodat de organisatie zelf de financiering via de banken moest organiseren. En we zaten midden in de bankencrisis.”

 

Zo was de situatie op het moment dat Robbert Jan bij Reinier de Graaf kwam werken als Facilitair Manager: er lag een opgave en een ambitie, maar eigenlijk was er nog niets. De toenmalige bestuursvoorzitter stelde Cees van der Zande aan als bouwdirecteur, zijn achtergrond in de zorg en mijn bedrijfsmatige ervaring bleken een goede combinatie. Ook kwam EGM, in de persoon van Eric Wendel aan boord. Met nieuwe uitgangspunten werd een structuurplan en het uiteindelijke nieuwe ontwerp ontwikkeld, waarvoor we - nog steeds midden in de crisis - financiering hebben kunnen vinden.

 

Robbert Jan: "Samenwerken betekent jezelf openstellen voor de ander, heel professioneel je eigen dingen doen en plezier hebben in wat je doet. Met zijn drieën hebben we zes jaar ‘gedanst’: Eric, Cees en ik. Een supertrio. Uiteindelijk zijn we apetrots op het resultaat. Ongelooflijk, maar waar: in augustus 2015 konden we de deuren van ons nieuwe ziekenhuis openen.”

Samenwerken betekent jezelf openstellen voor de ander, heel professioneel je eigen dingen doen en plezier hebben in wat je doet. Met zijn drieën hebben we zes jaar gedanst: Eric, Cees en ik.

Geankerd in de Delftse samenleving

“Het Reinier de Graaf heeft een heel lage toegangsdrempel: een prachtige centrale hal met veel daglicht en direct toegang tot het bezoekersrestaurant met open keuken en bediening aan tafel. Medewerkers en vrijwilligers wijzen je vriendelijk de weg. De sfeer is ontspannen en warm. Ja, het lijkt inderdaad wel een beetje op een hotel. Daar komt toch mijn achtergrond om de hoek kijken!”

 

“Het ziekenhuis is voor de mensen van Delft en omstreken. Daarom hebben we het gebouw en het interieur willen ankeren in de omgeving en de geschiedenis van Delft. Er zijn vier thema’s benoemd, al helemaal in het begin van proces: de stad, de duinen, het strand en de kassen. Elk thema heeft een windrichting: op wanden richting de stad zijn afbeeldingen van Delft geplaatst, richting het Westland zie je de kassen, enzovoort. Het ziekenhuis kent een kleurenpalet dat is afgestemd op de schilderijen van Johannes Vermeer. Telkens als er een beslissing over ontwerp of kleur moest worden genomen - voor de vloeren, wanden, gordijnen of het meubilair - hebben we die getoetst aan de thema’s en het kleurenpalet.”

Gastvrijheid is verwachtingen overtreffen

“In ons ziekenhuis werken ruim 2500 mensen: artsen, verpleegkundigen, vrijwilligers, facilitair medewerkers. Zij zijn intensief betrokken geweest bij het ontwerpproces. We hebben daardoor werkprocessen efficiënt en innovatief kunnen inrichten. Voorbeelden daarvan zijn de flexkantoren voor zorgverleners, de flexibele spreek- en onderzoeksomgevingen, de afvalverwerking met het Pharmafilter en de horecafaciliteiten en concepten voor medewerkers, bezoekers en patiënten. Dat heeft ook zeker invloed gehad op de logistiek van het gebouw.”

 

“Voor de patiënten en bezoekers begint de route al op het buitenterrein: bij de parkeergarage en de wandeling over de boulevard naar de hoofdentree. Het ziekenhuis heeft in de gevel veel detail en reliëf, ook weer met referenties aan Delft als keramiekstad. Het voorplein is ruim opgezet als een tuin met zitbanken en groen, met voldoende en ruime plekken voor de kiss & ride, de auto is er te gast. Vervolgens komen de mensen binnen in een hal met een speels tegelmotief, waarbij de vloertegels refereren aan het stramien van Delfts blauwe tegels.”

Als het gaat om gastvrijheid streef ik naar een elf op de schaal van tien. Die ambitie herken ik in het werk van EGM.

“Met dit gebouw kunnen wij de medewerkers en patiënten veel meer keuze geven in de manier waarop ze hun verblijf of werk inrichten. Geen starre werkplekken, geen standaard maaltijden, om maar wat te noemen. Als patiënten met hun bezoek naar het restaurant willen om daar te eten, kan dat. Dan krijgen ze een tegoedbon voor een gerecht daar, in plaats van een maaltijd op hun kamer. In een prachtig restaurant met open keuken “middenin Delft”, met op de kaart gerechten die zijn gemaakt met lokale producten, kunnen ze dan even vergeten dat ze patiënt zijn en gewoon genieten. Wij zorgen ervoor dat dat plaatje meer dan klopt. Tot in de details. Dan heb je tevreden gasten!”

 

Als het gaat om gastvrijheid streeft Robbert Jan naar een elf op de schaal van tien. Een ambitie die hij herkent in het werk van EGM. "Met architect Eric Wendel had ik wat dat betreft meteen een klik: hij begreep wat ik bedoelde en heeft tijdens het ontwerp alle ruimte geboden voor de gastvrijheid die ik voor ogen had."

 

_{Caroline Kruit, journalist en uitgever, interviewde Robbert Jan in december 2018}

_{Project: Reinier de Graaf Gasthuis}